Hindi ko alam ang
eksaktong agwat ng edad natin pero ang natatandaan ko, teenager pa
lang ako ay mamang mama ka na. Matatanda na tayo pareho ngayon pero
siguro naman hindi ka tumanda nang husto dahil alam kong may
pagkabanidoso ka. Kahit na ba sa bundok ka nakatira at ang
ikinabubuhay ay pagsasaka, sa malamang hindi mawawala sa araw-araw
mong gawain ang pagtitig sa salamin.
Ganun kita nakilala
pinsan. Hindi ko mawari kung bakit mas nanaisin mong gumamit ng tyani
sa pagbubunot ng mga balbas at bigote mo. Basta sa twing hapon na
lang ay nasa tapat ka ng bintana , may hawak na salamin na maliit sa
kaliwa at ang kabila naman ay abala sa pagkuktkot ng buhok sa mukha.
Hindi naman kita nahuling nagbunot ng kilay.
Siguro nga maingat at
maalaga ka lang sa mukha mo dahil ikaw lang naman ay may hitsura sa
inyong magkakapatid. Matipuno pa ang pangangatawan mo dahil sanay sa
pagtratrabaho. Lahat ng kalamnan mo ata ay banat sa pagkakatanda ko.
At hindi ko din
malilimutan nang minsan hipuan kita. First year high school na siguro ako nuon.
Nakahiga ka sa sofa namin at umupo ako sa sahig malapit sa 'yo at
kunwari'y nagbabasa ng magasin. Noon ko lamang napansin ang mahahaba
mong pili-mata habang ikaw ay naiidlip. Naka-sando ka lamang nuon at
ninais kong hagurin ng aking hintuturo ang mga hitik mong bisig.
Sa suot mong shorts na
maigsi hindi ko na pinansin pa ang mga makikisig mong binti kundli
napokus ang attensyon ko sa bukol na bakat sa pagitan ng mga ito.
Malaki siya. Gusto ko siyang hawakan.
Pinilit kong basahin
ang hawak ko ngunit sasabog ang dibdib ko sa kaba. Sinusulyapan kita
kung nakapikit ka pa din pero napapatitig ako sa iyong pagkalalake.
Hindi hamak na mas malaki ito sa imahinasyon ko. Mas malaki sa isa
mong nakababatang kapatid na pinakita ang matigas niyang titing tuli
(dahil supot pa akong nuong nasa elementarya at pinagmalaki niya lang
ang hitsura ng natuli na).
Hindi ko na nagawang
pigilin ang sarili ko. Mas nanaig ang pagnanasa kaysa sa takot.
Marahan kong pinatong ang kaliwa kong kamay sa shorts mo. Mga
dalawang segundo lang yun pero binabalikbalikan ko ang alaalang
nasapo kita hanggang ngayon. Hindi ko na nagawa ang ano pa man dahil
bigla kang dumilat.
Kagyat ko binawi ang
aking kamay at tinungo ang ulo sa babasahin. Subalit nanlabo ang mga
mata ko at tila ang mga letra sa pahina na ay umikot-ikot at
naghaharutan. Ni hindi na kita makuhang tingnan pa dahil umakyat na
ang dugo ko sa ulo at damang-daman ko ang aking lakas ng pintig sa
aking mga tenga.......
No comments:
Post a Comment