kuya mario, part 2

Siguradong alam ko magmula nuon ay alam mo na ang aking pagkatao. Patay malisya ka lamang at muling naidlip. Hindi ko na matandaan ang mga sumunod na pangyayari. Siguro umalis ako at lumabas ng bahay na kabado. Ang laki ng takot ko nuon na baka isumbong mo ko kay Mama.

Pero parang wala lang nangyari. Dumating ang araw na tapos na bakasyon mo dito sa Maynila ngunit nag-iwan ka ng ilang damit ewan ko kung bakit. Ako naman ay paulit-ulit na inaalala ang mga sandaling nadama kita. Tandang-tanda ko kung gaano kalaki at kalambot sa pandama kung ano ang mayrooon ka. Aaminin ko sa ngayon na ilang beses ako nagparaos habang inaamoy ang naiwang mong puting brief sa 'yong bag. Hindi ito ang tunay mong amoy- ilang taon ko pa bago madiskubre ang amoy ng kapwa lalaki. Ngunit sa malikot kong pag-iisip nakuntento akong simsimin ang amoy ng panloob mo habang pinapaligaya ko ang aking sarili.

Dalawang taon siguro ang lumipas nang muli kang magbakasyon. Dumating ang pagkakataon na tayo lang dalawa ang naiwan sa bahay. Nagpasya ka muling maidlip sa aming sofa ngunit hindi ka nagpalit ng damit. Sa isip ko nuon, ito na ang tamang pagkakataon.

Hinupan muli kita pero hindi ka nagising. Hinahanap hanap ko ang lambot na nadama ko nuong una ngunit makapal ang maong mong suot. Maingat kong dinadama ang nagmamalaki mong umbok hanggat sa hindi ako nakatiits at unti-unting binaba ang zipper mo.

Hindi ako nangahas na damhin ka sa ganoong paraan lang. Ang pakay ko'y buksan ng lubusan ang pantalon mo subalit hindi kita makalagan mula sa 'yong sinturon. Takot akong magising ka.

Hindi ko na matandaan ngayon kung nilapit ko na lamang ang mukha ko at hinalikang bagya ang bahagi mong gusto kong isubo. Siguro hindi. Siguro yun lamang ang paulit ulit na pagpapantasya ko habang inaalala ang sayang na pagkakataon na 'yon.

Sumuko ako agad at pinagmasdan ka lamang habang natutulog. Nang magising ka at dumiretso sa banyo, naisip kong bigla na hindi ko naibalik ang zipper mo sa pagkakasara. Abot-abot ang nerbiyos ko sa 'yong pagbalik sa sala, sa gagawin mong pag-uusisa, sa komprontasyon. Takot akong mapahiya pero takot din ako kung kaya kong gawin ng tama ang paligayahin ka.......

trending

I use twitter sparingly. It means I am pretty much bored already whenever I open the app. I myself only tweet perhaps four times a month at the very most. Whatever mundane thoughts I have, twitter saves me the trouble of shouting it out directly on Facebook since I have them linked together.

I wouldn't contest the fact of its usefulness. When our tv was busted, I rely on its feed to be updated on the flight of Jessica Sanchez. Just recently it also let me knew that Manny Pacquiao had won while we were waiting for the freaking delayed telecast on national tv. Thank you twitter addicts.

What irks me is how local news program (or perhaps even abroad) would shove down to our throats what has been trending topic on the site. Here's a piece of news to you viewing public and wait yeah it was even a trending topic. And I was like seriously?

I suppose I am an old timer who wants plain good old news program. I couldn't even care less of those opinion of some random person sometimes they air on their segments. You know how it works. They would post a question and everyone could reply-just with their imposed hashtag of course.

I guess all I want is for them to draw the line. They have to remember that what is reflected on the social media doesn't automatically represents the opinion of entire populace. It is a good sample of it sure but I still don't give a damn what is trending or not. There are tons of fame whores out there and putting them into news entice more mindless people  to be fame whores.

kuya mario

Hindi ko alam ang eksaktong agwat ng edad natin pero ang natatandaan ko, teenager pa lang ako ay mamang mama ka na. Matatanda na tayo pareho ngayon pero siguro naman hindi ka tumanda nang husto dahil alam kong may pagkabanidoso ka. Kahit na ba sa bundok ka nakatira at ang ikinabubuhay ay pagsasaka, sa malamang hindi mawawala sa araw-araw mong gawain ang pagtitig sa salamin.

Ganun kita nakilala pinsan. Hindi ko mawari kung bakit mas nanaisin mong gumamit ng tyani sa pagbubunot ng mga balbas at bigote mo. Basta sa twing hapon na lang ay nasa tapat ka ng bintana , may hawak na salamin na maliit sa kaliwa at ang kabila naman ay abala sa pagkuktkot ng buhok sa mukha. Hindi naman kita nahuling nagbunot ng kilay.

Siguro nga maingat at maalaga ka lang sa mukha mo dahil ikaw lang naman ay may hitsura sa inyong magkakapatid. Matipuno pa ang pangangatawan mo dahil sanay sa pagtratrabaho. Lahat ng kalamnan mo ata ay banat sa pagkakatanda ko.

At hindi ko din malilimutan nang minsan hipuan kita. First year high school na siguro ako nuon. Nakahiga ka sa sofa namin at umupo ako sa sahig malapit sa 'yo at kunwari'y nagbabasa ng magasin. Noon ko lamang napansin ang mahahaba mong pili-mata habang ikaw ay naiidlip. Naka-sando ka lamang nuon at ninais kong hagurin ng aking hintuturo ang mga hitik mong bisig.

Sa suot mong shorts na maigsi hindi ko na pinansin pa ang mga makikisig mong binti kundli napokus ang attensyon ko sa bukol na bakat sa pagitan ng mga ito. Malaki siya. Gusto ko siyang hawakan.

Pinilit kong basahin ang hawak ko ngunit sasabog ang dibdib ko sa kaba. Sinusulyapan kita kung nakapikit ka pa din pero napapatitig ako sa iyong pagkalalake. Hindi hamak na mas malaki ito sa imahinasyon ko. Mas malaki sa isa mong nakababatang kapatid na pinakita ang matigas niyang titing tuli (dahil supot pa akong nuong nasa elementarya at pinagmalaki niya lang ang hitsura ng natuli na).

Hindi ko na nagawang pigilin ang sarili ko. Mas nanaig ang pagnanasa kaysa sa takot. Marahan kong pinatong ang kaliwa kong kamay sa shorts mo. Mga dalawang segundo lang yun pero binabalikbalikan ko ang alaalang nasapo kita hanggang ngayon. Hindi ko na nagawa ang ano pa man dahil bigla kang dumilat.

Kagyat ko binawi ang aking kamay at tinungo ang ulo sa babasahin. Subalit nanlabo ang mga mata ko at tila ang mga letra sa pahina na ay umikot-ikot at naghaharutan. Ni hindi na kita makuhang tingnan pa dahil umakyat na ang dugo ko sa ulo at damang-daman ko ang aking lakas ng pintig sa aking mga tenga.......